Afscheid recordinternational Jamal El Ghannouti: 'Ik hoop een inspiratiebron te zijn voor nieuwe generaties' (2025)

Jamal El Ghannouti in actie tijdens zijn 158ste en laatste interland op het EK 2022. - Foto: KNVB Media

Jamal El Ghannouti is een icoon van het Nederlandse futsal. De recordinternational trok maar liefst 158 keer het Oranjeshirt aan tijdens een carrière waarin hij zich nooit uit het veld liet slaan door tegenslagen. Dat had hij op de veldjes en pleintjes in Rotterdam-Zuid geleerd. Vrijdag neemt hij voor de interland Oranje Futsal - Noord-Macedonië afscheid in een wedstrijd tussen twee door hem samengestelde teams van vrienden, oud-internationals en oud-profvoetballers. 'Ik hoop een inspiratiebron te zijn voor nieuwe generaties'

De druk van het moeten winnen is eraf, maar helemaal zonder zenuwen is Jamal El Ghannouti niet als hij denkt aan zijn afscheidswedstrijd komende vrijdag. "Ik vind het heel spannend", zegt de recordinternational. "Het is altijd moeilijk om definitief afscheid te nemen als je bijna 20 jaar dag in dag uit met je topsport bent bezig geweest."

Bijzondere dag

Het zal een bijzondere en misschien ook wel emotionele dag worden. "Ik ben heel dankbaar dat ik mijn carrière op deze wijze kan afsluiten in bijzijn van mijn familie, gezin, vrienden en mensen met wie ik een lange staat van dienst heb opgebouwd bij Oranje. Bijna iedereen die een rol heeft gespeeld in het worden van recordinternational is aanwezig."

Samen met de coaches Calvin Blankendal en Max Tjaden heeft El Ghannouti twee teams samengesteld. Helaas kon hij voor de wedstrijd niet iedereen uitnodigen met wie hij heeft samengespeeld. "Dan hadden we een tweedaags toernooi moeten organiseren", grinnikt hij. "Het is een mooi select groepje van oud-internationals en oud-profvoetballers geworden. Met de meeste jongens heb ik gespeeld. Daarnaast heb ik Edwin Grunholz gekozen, ook een futsal-icoon en onze topscorer aller tijden. De oud-profvoetballers Nourdin Boukhari en Nasser El Khayati doen ook mee. Ik heb een hele goede band met ze en zij zijn ook echte liefhebbers van het spelletje."

*Jamal El Ghannouti speelt de eerste helft met team Blauw en de tweede helft met team Oranje, dan zullen ook zijn kinderen met hem meespelen.

Liefde voor de bal

De liefde voor de bal - eerst op het veld, daarna in de zaal - bloeide op in de wijk Hillesluis in Rotterdam-Zuid. Niet de makkelijkste plek om op te groeien, maar El Ghannouti en zijn vrienden onttrokken zich aan de problemen door altijd met de bal in de weer te zijn. "Ik was heel veel op straat te vinden. Direct na schooltijd was het snel eten en gelijk naar buiten. Weer of geen weer. Het maakte niet uit of er goals op het veld stonden, die maakten we desnoods met jassen op de grond of stenen.Vaak speelden we in het licht van De Kuip en als het Legioen dan tekeer ging, was het net of we zelf in het stadion speelden."

Toch was de jonge El Ghannouti ook al snel in de zaal te vinden. "Het buurtcentrum organiseerde veel toernooitjes in de wijk en later ook in de stad waarbij we het opnamen tegen andere wijken. Zo ging ik ook steeds meer in de zaal spelen." El Ghannouti droomde op dat moment nog wel van een carrière als profvoetballer. Hij werd lid van Spartaan '20 , dat bekend staat om zijn goede jeugdopleiding. Amper senior maakte El Ghannouti de overgang naar vv Heerjansdam, dat uitkwam in de top van het zaterdagvoetbal. Een beslissende stap zou later blijken. "Een van mijn ploeggenoten daar zei: 'kom een keer mee op stage bij Eredivisionist ZVV Hilversum.' Oud-profvoetballer van FC Utrecht Robbie Alflen was daar coach.Hij wilde me er graag bij hebben. Zo belande ik in het zaalvoetbal op het hoogste niveau."

Ademnood

"Wat futsal zo mooi maakt? Het is een heel dynamisch en attractief spelletje. In de kleine ruimte en in een kort tijdsbestek gebeurt er heel veel. Drie-nul achter in de eerste helft, niks aan de hand, dat kun je zo weer ombuigen. Het is heel technisch, maar hoe hoger je gaat spelen, hoe meer tactiek erbij komt kijken. Tegen mensen die een wedstrijd willen meemaken, zeg ik altijd: 'hou je vast en laat je verrassen door het snelle spel.' Als reactie krijg ik dan altijd: 'Wow, wat is futsal leuk en een aantrekkelijk spel om te zien'."

Toenmalig bondscoach Vic Hermans haalde El Ghannouti in 2005 bij de Oranjeselectie. "Hij heeft een grote rol gespeeld in mijn ontwikkeling, net als later Marcel Loosveld en Max Tjaden." Het debuut liet niet lang op zich wachten. "Uit tegen Portugal, één van de topland in de wereld. Ik kwam erin, maar het ging zo snel. Een wervelwind. Na twee minuten hapte ik naar adem. Mijn mooiste herinnering bij Oranje noemen, vind ik lastig. Want elke interland waarbij je in het oranjeshirt aan de aftrap mag staan, is een bijzonder moment. Bij mijn 150ste wedstrijd heb ik een lijstje met zeven speciale interlands samengesteld; een mooi rijtje.

Vlammetje

Er zouden daarna nog acht wedstrijden voor Oranje Futsal volgen. El Ghannouti had zijn zinnen gezet op het EK 2022 in eigen land, dat helaas niet voor volle tribunes kon worden gespeeld vanwege de coronapandemie. Nederland was dichtbij de kwartfinale, maar verloor de derde groepswedstrijd nipt van Servië. Het zou de 158ste en laatste keer zijn dat El Ghannouti uitkwam voor Oranje Futsal.

Het tekent zijn mentaliteit dat hij het EK 2022 nog meemaakte. "Het begint bij passie voor de sport", zegt El Ghannouti. "Dat vlammetje is bij mij altijd blijven wakkeren. Een doel voor ogen hebben en keihard blijven werken. Er zijn genoeg momenten onderweg dat je de stekker eruit kunt trekken. Dat je denkt: 'Nu is het misschien wel genoeg geweest.' Maar ik heb me gelukkig nooit uit de weg laten slaan. Ik ben na blessures en tegenslagen altijd weer opgestaan en keihard gaan werken."

Kracht

De kracht en moed hiervoor haalde hij uit zijn geloof en de steun van zijn ouders, broers en zussen. En later ook zijn vrouw en kinderen. "Ik wilde heelgraag, ik was gepassioneerd. Wat heel veel mensen niet zien is dat ik er heel veel tijd en energie in heb gestoken. Op momenten dat ik vrij was, ging ik voor mezelf extra trainen. Puur om bij te blijven of juist boven de groep uit te stijgen, zodat ik voor een trainer heel moeilijk te passeren was. Dat zijn de momenten dat ik met mijn capuchon op aan het hardlopen was in de stromende regen als anderen met popcorn op schoot in de bioscoop zaten. Daar is wel het verschil gemaakt. Niks is toeval geweest."

Een topsportcarrière voltrekt zich nooit als een rechte stijgende lijn. Hoogtepunten worden afgewisseld met soms diepe dalen. "In voorspoed is het altijd makkelijk, dan juicht iedereen met je mee. Bij tegenspoed is het een hele kleine selecte groep, die dan voor jou klaar staat. Die steun van familie en gezin is voor mij ook enorm belangrijk geweest. Zij stutten mijn ruggengraat. Dat heeft er ook voor gezorgd dat ik op die momenten, daar waar anderen misschien hadden opgegeven door een zware blessure of andere tegenslagen, altijd weer opstond."

Geen droom is te groot

Zijn ouders wonen nog steeds in Hillesluis. De wijk die hem heeft gevormd. "Toen ik als kleine jongen in Hillesluis aan het voetballen was, had ik een droom om ooit voor Oranje uit te komen." Als El Ghannouti op bezoek gaat bij zijn ouders komt hij vaak oude vrienden tegen, die ook weer kinderen hebben. "Ik hoop hen te inspireren door mijn verhaal. Geen droom is te groot. Ook als je wordt geboren in een wijk waar het minder vanzelfsprekend is, dat je succesvol wordt. Als jij erin gelooft en je gaat er hard voor werken, dan is alles mogelijk."

'Echt een leider'

Twee spelers van de huidige Oranjeselectie die El Ghannouti zeker geïnspireerd heeft, zijn Jordany Martinus en Said Bouzambou. Martinus is als aanvoerder van het huidige Oranje Futsal zelfs in de voetsporen van de recordinternational getreden. "Ik heb veel van hem geleerd", zegt Martinus. "Als speler en als aanvoerder. Jamal was het type dat een coach als eerste op het wedstrijdformulier zette. Zijn functionele techniek was supergoed. Aannames, bal inspelen op het juiste been, altijd oog voor de vrije man. Wie Jamal zegt, zegt stiftjes. Dat beheerste hij als geen ander. Een zeer gelouterde speler die het spel heel goed las."

"Daarnaast had hij een mooi, sterk karakter en een enorme winnaarsmentaliteit. Voor de wedstrijd deden we altijd een huddle en dan sprak hij een paar woorden. Die waren altijd raak. Het pakte je zo erg dat je daarna volle bak ging. Dat was uniek."

El Ghannouti ontfermde zich januari 2014 over Said Bouzambou bij zijn debuut voor Oranje Futsal. "Ik kende hem al wel van de Eredivisie en ik keek wel tegen hem op. Hij leidde echt door het goede voorbeeld te geven. Als je zag met wat voor inzet en vastberadenheid hij op het veld stond. Jamal ging altijd voorop in de strijd; gaf altijd alles. Dat was wel mooi om te zien."

Bouzambou en El Ghannouti waren ook kamergenoten. "We hebben veel gelachen en heel veel mooie verhalen gedeeld. Hij was iemand die oprecht interesse toonde. Als hij zag dat het wat minder ging met je, dan was hij gelijk met je bezig hoe we dingen konden oppakken. Dat was typisch Jamal om iedereen op zijn gemak te stellen.Echt een leider."

Afscheidswedstrijd

De afscheidswedstrijd van Jamal El Ghannouti begint vrijdag 13 december om 16.00 uur in het Topsportcentrum Almere. Iedereen die in het bezit is van een kaartje voor de EK-kwalificatiewedstrijd Nederland - Noord-Macedonië (aftrap 19.30 uur) heeft gratis toegang. Helaas zijn er geen kaarten meer beschikbaar. De tribunes van het Topsportcentrum Almere zijn tot de nok toe gevuld.